Roadtrip

Op tweede kerstdag vertrok ik met Ember richting Santa Barbara. We hadden vier dagen voor onze 'roadtrp', ofwel een korte autovakantie. Het ging ons niet alleen om de bestemming, maar ook om alles wat we onderweg zouden zien.

Op de heenweg reden we grotendeels over Highway 1, langs de kust met prachtige uitzichten. Onze eerste stop was in Big Sur voor een glaasje wijn bij Nepenthe met een prachtig uitzicht over de rotsen en de oceaan. We besloten te overnachten in San Simeon, waar we in een Motel 6 verbleven. Da's een van de goedkopere motelketens, waar we voor 70 dollar een kamer met twee tweepersoonsbedden hadden. Geen luxe, maar schoon en met alle basisvoorzieningen.

De volgende dag stonden we vroeg op om Hearst Castle te zien. Dit huis met 165 kamers werd in 1947 gebouwd in opdracht van uitgever William Hearst. De architectuur en inrichting zijn geinspireerd door oude Europese stijlen, van oudheid en middeleuwen tot barrok. Tijdens onze toer zagen we een aantal van de logeerkamers, vergaderzaal en studeerkamer/bibliotheek. In de jaren '50 en '60 werden hier wilde feesten gehouden, waar Hollywood-sterren op afkwamen.

We vervolgenden onze reis naar het zuiden en aten lunch op een zonnig terras in San Luis Obispo, een gezellig universiteitsstadje. Zo'n 370 kilometer maakt al een flink verschil in de temperatuur.

Tegen half vijf kwamen we in Solvang aan, net voor zonsondergang. Solvang is een dorp gebouwd in de Deense stijl. Het is super toeristisch met vele souvenierswinkeltjes en banketbakkers, want dom dat laatste staat Denemarken hier bekend. Onder de souveniers zag ik trouwens Delfts Blauw waarop doodleuk Solvang geprint stond. Om de een of andere reden hebben Amerikanen altijd moeite om Nederland, Denemarken en Kopenhagen uit elkaar te houden.

Santa Barbara is ook een universiteitsstad, maar groter en nog een tikkeltje warmer dan San Luis Obispo. Bovendien ligt het aan zee, omgeven door wijngebieden en niet ver van Los Angeles, waardoor de stad een heel eigen sfeer heeft. Daar genoten we van lekker restaurants, massages, wijnproeven, winkelen en een lange strandwandeling.

Kerstdiner

Kerstdiner 2011

Basketbal

Gisteren was ik voor het eerst bij een dames basketbalwedstrijd. Het was tevens mijn eerste bezoek aan een wedstrijd van Stanford en mijn eerste 'college' sportevenement. Ik had het op Facebook gezegd dat ik er naartoe zou gaan en kreeg verschillende reacties waaruit blijkt dat heel wat van mijn vrienden en kennissen trouwe Stanford fans zijn. En natuurlijk zijn verschillende collega's supporters van de Stanford teams, want wij hebben verschillende mensen in dienst die naar die universiteit zijn geweest.

Bijna iedereen was in Stanford-rood ('cardinal' genoemd), een lichte bordeaux. Ik had mijn enige rode shirt maar aangetrokken, iets te fel, maar het kon ermee door. Het was een spannende wedstrijd tegen een van de beste teams: Tennessee. Dat wist ik natuurlijk niet als niet iemand me dat verteld had. Maar zelf ik was bekend met de coach van het team: Pat Summitt. Zij was namelijk eerder dit jaar in het nieuws omdat ze op relatief jonge leeftijd Alzheimers heeft. Desondanks heeft ze besloten coach te blijven.

Een basketbalwedstrijd wordt regelmatig onderbroken door time-outs en pauzes. Amerikanen. Dan werd de sfeer erin gehouden door een blaaskapel of er er knalde popmuziek door de speakers. Op de monitoren boven het midden van het veld komen dan mensen op de tribune in beeld, wat altijd voor hilariteit zorgt. Vooral als er grote oren op je geprojecteerd worden of als de 'zoen-camera' op je gericht is. Dan wordt het stel in beeld geacht te zoenen. 

MKet Clarissa, die me het kaartje het bezorgd

Holiday season

In Nederland klagen veel mensen over aankomen tijdens de feestdagen. Met al dat eten en zare maaltijden vliegen de kilo's eraan. Nou, da's hier misschien nog wel erger. De feestdagen beginnen voor Amerikanen namelijk al eind november met Thanksgiving. Da's het begin van 'the holiday season'.

In de weken tusen Thanksgiving en Kerst, worden er allerlei holiday party's gehouden. Je kunt beter geen kerstfeest zeggen, want niet iedereen viert dat... Met 'holiday' betrek je ook de mensen die Chanukah en Kwanzaa vieren rond deze tijd van het jaar.

Vorige week hadden we bij Flipboard ons feestje. Het was vrij simpel, niet zoals van veel ander bedrijven die op chic gaan zoals bij Edelman gebruikelijk was. We hadden een deel van het kantoor ontruimt foor het feest. Gewoon wat drinken met collega's na werk, met een hapje erbij. Natuurlijk met een hapje erbij. Partners en vrienden waren ook welkom. Het was een super relaxte sfeer, geheel des Flipboards.

Vorig weekend was ik ook al bij twee holiday parties, elk georganiseerd door een vriendin in een kroeg. Het begint ook steeds populairder te worden om een kersttrui te dragen naar zo'n feest. Het is iets ludieks, want die truien zijn foeilelijk. De 'ugly christmas sweater parties' steken de draak met de Amerikaanse burgerlijkheid in de Mid-West. Een van mijn collega's hard er eentje aan tijdens ons feest.

In de weken voor de kerst slaan Amerikanen ook aan het bakken van koekjes en andere zoetigheden. Bijna elke dag is er wel een collega die iets zelf-gemaakts van huis meebrengt. Probeer dan maar eens op je gewicht te letten. Daar heeft dus iedereen het over.

Ik bracht vandaag ook zelfgebakken koekjes mee naar kantoor. Ember had afgelopen gisteren namelijk een cookie party georganiseerd. Zij had het deeg gemaakt en met z'n allen maakten we daar koekjes van... kijk maar hoe mooi!

Launch-avond

De afgelopen week was ik bijna elke dag tot laat op kantoor. Op maandag introduceerden we Flipboard in China en dinsdagavond was de launch van Flipboard voor de iPhone. Aangezien ik aan de aankondigingen hiervan gewerkt heb, was het topdrukte voor mij. Persberichten schrijven, journalisten en bloggers inlichten, video's en foto's beschikbaar maken, enzovoort.

De introductie van Flipboard voor de iPhone had voor het hele team hier veel voeten in aarde. Om 9 uur 's avonds was het zover en zette we de knop om in de App Store en was de nieuwe Flipboard te downloaden.

Op dat moment verstuurden we ook ons persbericht en kwamen de eerste artikelen uit. We hadden journalisten onder embargo ingelicht. Je vraagt dan aan een journalist om te wachten met publiceren tot een afgesproken tijdstip. Omdat journalisten graag de eersten willen zijn met nieuws, is het altijd een spannende situatie. Want als één van hen zich niet aan de afspraak houdt, zijn alle andere boos op ons en verliezen we veel van het opgebouwde vertrouwen. Want, of we zouden iemand niet aan de afspraken gehouden hebben, of we zouden iemand die niet te vertrouwen is ingelicht hebben.

Bijna iedereen was op kantoor die avond. Alle systemen moesten in de gaten gehouden worden - niet alleen onze servers maar ook Twitter en traditionele media. Sommige collega's waren er gewoon om erbij te zijn op het moment suprême. Muziek stond aan, computerschermen met Twitter en serververkeer werden op de muur geprojecteerd en er waren allerlei hapjes. Een collega had een vliegtuigkarretje meegebracht en kwam langs met cocktails. Het was een super gezellige sfeer.

Tegen negen uur verzamelden iedereen rondom Evan, een van de oprichters, die een toespraak hield. Onze CEO, Mike, was in Parijs voor LeWeb en werd er via Facetime bijgehaad. De gong werd geslagen, een Flipboard traditie om belangrijke momenten in te luiden, en champagne werd geopend. Verschillende investeerders en partners kwamen langs om het ook mee te maken.

 De keuken alvast gezellig gemaakt.

Todd met zijn vliegtuigkarretje.

Twitter op de muur zodat we allemaal kunnen zien wat mensen te zeggen hebben over Flipboard voor de iPhone.

Half acht 's avonds: kantoor in full swung. 

Evans toespraak

Iedereen wilde het moment vastleggen

 Werken en vieren gingen hand in hand

Chocolade fontein!

The Sound of Music

De Castro bioscoop heeft vaak bijzondere voorstellingen. Flimhuisfilms, kleine festival en klassiekers staan regelmatig op het programma. Op dit moment draait er de sing-a-long versie van de Sound of Music. Das precies wat je denkt: je wordt geacht mee te zingen!

Toen ik een collega hieronder vertelde was ze er meteen voor in. Uiteindelijk gingen we gisteravond met een hele groep van werk naar de film. Mijn eerste sing-a-long... 

Het gaat trouwens veel verder dan meezingen. Dat werd voor de voorstelling uitgelegd door een vrouw die verkleed was als Maria en een man in lederhosen. Ook in het publiek waren heel wat mensen verkleed in het thema van de film. Bij binnenkomst kregen we een plastic zakje met een aantal attributen die we tijdens de film konden gebruiken. Zo was er een wit kunstbloemetje om mee te wuiven tijdens Edelweiss en klappertjes om af te laten gaan tijdens de eerste kus van Maria en de captain. 

We werden ook aangemoedigd om tijdens de openingsscenes die vanuit een helikopter gefilmd zijn aanwijzigingen te geven om Maria in de bergen te vinden. Dus toen de film begon, hoorde je vanuit de zaal: 'naar rechts' en 'naar beneden' en 'inzoomen'! En toen Maria om stof vroeg voor speelkleren voor de kinderen maar nul op het rekest kreeg, riep het publiek 'de gordijnen, de gordijnen'! Dat leidde tot groot applaus toen ze zelf op het idee kwam om de gordijnen de gebruiken. 

Naast deze ingestudeerde interacties, waren er heel wat reacties uit de zaal die de film erg grappig maakte. En natuurlijk werd er uit volle borst meegezongen. Gelukkig werden alle liedjes ondertiteld. De film is inmiddels zo oud dat ook mijn Amerikaanse collega's af en toe verbaast stonden van de teksten en zich realiseerden dat ze heel wat woorden zelf ingevuld hadden.

  Iedereen die zich in het thema van de film verkleed had, werd op het podium geroepen. De man rechts had een speelgoedhond aan zijn broek vastgemaakt en beeldde daarmee 'when the dog bites' uit.

De groep Flipboarders