Meatpacking
Vrijdag vertrok ik naar New York. Ik moest er voor mijn werk naartoe en besloot er een weekend aan vast te plakken. Een vriendin uit San Francisco, Christy, was toevallig de week ervoor bij haar familie in New Jersey en verlengde haar trip met een paar dagen. Zo waren we gezellig een weekend in de Big Apple.
Omdat Christy oorspronkelijk uit de buurt van New York komt, kent ze de stad erg goed en heeft ze er verschillende vrienden. Dat maakte het verblijf extra leuk. Op haar voorstel verbleven we in de Meatpacking District, een wijk ten westen van Greenwich Village, ten zuiden van Chelsea vlakbij het water van de Hudson. Een jaar of tien geleden zou je er nog niet dood gevonden willen worden en nu is het super hip en trendy. We zaten in een nieuw hotel aan het randje van Chelsea.
Er wordt in delen van de Meatpacking nog steeds vlees verpakt, maar in veel van de oude, bakstenen pakhuizen langs de straten met kinderkopjes zitten nu de mooiste winkels en lekkerste restaurants. Zo heb ik heerlijk gegeten bij Morimoto, Fig & Olive, Pastis (brunch) en Colicchio & Sons. Er zijn dure modezaken, maar geen Gucci, Chanel en andere namen die je op 5th Avenue ziet, maar meer moderne zaken als Zadig &Voltaire, AllSaints, Alexander McQueen en The Earnest Swen.
Om de hoek van ons hotel zat Chelsea Market, een oude fabriek waar nu allerlei eettentjes en bakkerijen zitten. Zaterdagochtend liepen we er doorheen en kozen een van zaakjes om iets voor ontbijt te kopen. Je ziet er nog nauwelijks toeristen.
Vervolgens liepen we aan de andere kant van de markt weer naar buiten en door naar The High Line, om alles op te eten. The High Line is een knap staaltje landschapsarchitectuur - het is namelijk een park dat is aangelegd op een betonnen constructie de in de jaren '30 dienst deed als drager voor rails waar vrachttreinen overheen gingen. Het is nu een lang pad dat tussen gebousen doorloopt met aan weerszijden planten en mooi, hoten straatmeubilair. Daar aten we onder de New Yorkers ons ontbijtje op.
4 opmerkingen:
Leuk stuk Christel over het Meatpacking district en die High Line. weer een reden voor mij om nog eens terug te gaan naar New York.
Heel bijzonder dat in de VS allerlei vervallen buurten toch weer nieuw leven ingeblazen wordt. Vroeger vonden wij dat in de VS buurten aan hun lot werden overgelaten: banken gaven geen geld voor slechte buurten en ook niet aan particulieren voor hypotheken wanneer ze een huis wilden kopen of opknappen. En de overheid deed ook niet veel. Nu zie je allerlei mooie renovaties. Ik vraag me af wie daarin nu het voortouw neemt.
Die vervallen buurten worden vaak bewoond door mensen met weinig geld en zijn vaak onveilig. Het kan op verschillende manieren gaan... soms doet de gemeente er iets aan en zorgt voor strenger beleid waardoor de buurt veilige wordt, wat middenstand aantrekt.
Maar ik denk wat vaker gebeurt is dat kunstenaars een buurt ontdekken... en dat gebeurt vaak omdat hun oude buurt te duur wordt. Zij zijn ook een groep met weinig geld, maar maken een buurt interessant. Het trekt andere groepen aan - ontwerpers, homo's, muzikanten, en voor je het weet heb je een hippe underground scene. En dat trekt vervolgens de modeontwerper en dure restaurants aan... tegen die tijd zijn de kunstenaars weer weg, want die kunnen het niet meer betalen.
Bijzonder! Cultuur als motor van stadsvernieuwing. Dat weten ze hier in NL niet meer, waar alle cultuurkranen worden dichtgedraaid om geld over te houden voor banken en de overheid.
Een reactie posten