Incentive

Binnen Edelman is een nieuwe reeks trainingen op het gebied van internet en nieuwe media ingevoerd. De lessen kun je via het intranet volgen en er wordt veel belang aangehecht dat iedereen ze volgt.

Maar mensen hebben het druk en dan komt het er niet altijd van. Daarbij komt dat het aanbod van trainingen enorm groot is en je zou niet meer aan je werk toekomen als je ze allemaal zou volgen.

Maar om het belang van deze serie, die zeven niveaus heeft, kracht bij te zetten, hangt er vanaf deze week een groot bord in onze grote vergaderruimte. Daarop kan je precies zien wie op welk niveau is. Daarmee wordt een incentive gegeven om de trainingen te volgen.

Zouden we zoiets ook in Nederland doen? Mijn gevoel zegt nee.

Smeulend vuur

Jane stuurde gisteravond een sms-je om me te laten weten dat ze brandweer had gebeld omdat ze rook rook. Ze was er al aan het denken om de go-boxen weer in te pakken.

Binnen vijf minuten waren er drie brandweerauto's en werd er meteen onderzek gedaan. In eerste instantie werd gedacht dat het een barbecue was. Na een paar uur werd geconcludeerd dat het de smeulende Lockheed brand moet zijn.

De brand is nog steeds niet volledig uit. De wind had tot nu toe nog niet zo gestaan dat hij te ruiken was vanaf Jane's huis. Pas als het regenseizoen begint zal het vuur volledig gedoofd worden.

Het goede leven

Afgelopen weekend hielden we weer 'Casa Jane'; deze keer was de groep weer iets groter. Dit soort weekenden zijn super relaxt en gezellig - niets hoeft en alles mag.

We hadden geluk met het weer. Vorige week zouden we regen gehad hebben (heel ongebruikelijk voor de tijd van het jaar) maar nu hadden we een hittegolf. Alleen aan de kust was het bewolkt. Het was zonnig totdat we op het strand kwamen - da's echt typisch voor Santa Cruz en San Francisco. We bleven maar even en reden vervolgens weer terug de berg op, waar het nog even warm en zonnig was. Onderweg nog even langs een winderij om wat wijn te proeven.

Maar de grootste attractie van de Casa Jane weekenden, is het huis zelf. Kijk maar...

Een deel van het huis van Jane en haar buren.

De hot tub!

In de keuken... er werd ook gekookt....

Samen eten... en drinken

Dayna vond vilten beschermers voor onder stoel- en tafelpoten. Als je een paar glazen wij ophebt, kun je daar vreselijke lol mee hebben....

Bij Casa Jane bouwen we altijd ons eigen feestje

Het proeflokaal van Beauregard Winery op weg naar het strand

National Guard

Een van mijn jongere teamgenoten, ik schat hem een jaar of 28, overweegt bij de National Guard te gaan. De National Guard is onderdeel van het leger waarin gewone burgers dienst kunnen doen. Dit onderdeel is met name gericht op binnenlandse veiligheid en is per staat georganiseerd. Een goeveneur van een staat of de president kan de National Guard inschakelen. In het geval van de goeveneur gebeurd dat bijvoorbeeld bij rampen zoals aardbevingen en overstromingen of rellen. De president heeft leden van de National Guard in het verleden opgeroepen om naar Kosovo te gaan en heel wat van hen zitten nu in Irak of Afghanistan.

Mijn collega is er vrijwel zeker van dat hij naar een oorlogsgebied moet als hij zich inschrijft. Als hij door de keuring komt, zou hij vijf maanden in training moeten en vervolgens zal hij in het daaropvolgende kaar ingezet worden. Als werkgever, ben je verplicht hiervoor iemand vrij te geven met behoud van baan.

Ik vroeg mijn teamgenoot waarom hij dit wil doen. Hij legde uit dat zijn vader en grootvader oorlogsveteranen zijn en dat hij die familietraditie wil voortzetten. Ook heeft hij het idee dat hij veel goeds in Afganistan zou kunnen doen. Hij vind dat Amerika nu op het goede pad is, maar dat er nog heel wat werk verzet moet worden, waar hij een positieve bijdrage aan wil leveren. Mijn collega is een van de meest joviale mensen die ik kan en ik hij lijkt me uitermate geschikt voor dit werk.

Tot slot bekende hij ook dat hij het overweegt om van zijn studieschuld af te komen. Net als veel leeftijdgenoten zit hij met een torenhoge schuld waar hij elke maand een enorm bedrag aan rente over moet betalen. Als hij zich voor vier jaar vastlegt, krijgt hij zijn volledige lening terugbetaald. Hij kan zich ook eerst voor twee jaar inschrijven en krijgt dan de helft vergoed en kan dan later altijd nog bijtekenen.

Natuurlijk had ik het met hem ook over de risico's. Ook daarover was hij realistisch - niet alleen over de kans om gewond te raken of te overlijden, maar hij realiseert zich dat zijn leven na een buitenlandse missie per definite heel anders zal zijn. De vraag blijft natuurlijk hoe anders...

Bocce

Voor Melissa's verjaardag ging ik gisteren naar Los Gatos, een uur ten zuiden van San Francisco. We hadden bij Campo di Bocce afgesproken, waar je begonnen met een Italiaanse lunch en vervolgens een partijtje 'Bocce ball' gingen spelen. Bocce is de Italiaanse variant van Jeu de Boules (of petanque) die hier veel populairder is.

Ondanks dat ik met fris, miezerig weer in San Francisco vertrok, was het ruim 25 graden in Los Gatos! Van een heerlijke zomerdag genoten...

Donder

Vanochtend werd ik wakker van een lawaai dat ik niet 1-2-3 kon thuisbrengen. Het was een luis gerommel dat zeker tien seconden aanhield. Terwijl ik in bed lag probeerde ik waar te nemen of het huis trilde, maar dat was niet het geval. Nu ik hier een paar jaar woon, was dat het eerste aan dacht.

Het bleek donder te zijn, iets waar ik totaal niet opgerekend had. Het onweert hier nooit en het regent vrijwel nooit in de zomer. Even later logde ik in op Twitter, en heel wat mensen uit de omgeving hadden het erover hoie ongebruikelijk dit weer is. Zelfs de krant schreef erover.

Binnen een uur was het alweer over. Ik had om elf uur met vrienden in Los Gatos afgesproken, een uurtje naar het zuiden. Wellicht had het daar vanochtend ook geregend, maar toen ik er was, was het ruim 25 graden en zonnig.

Burning Man

Voeg Oerol, Lowlands, de Parade en carneval samen en je begint Burning Man te benaderen. Plaats het geheel in de woestijn, verzin er 45.000 bezoekers bij en je hebt een evenement dat onvergelijkbaar is.

Een van de belangrijkste regels van Burning Man is dat elke bezoeker deelneemt aan het evenement; het is niet de bedoeling dat je toeschouwer bent. Dat begint bij de kleding - iedereen is verkleed. Het festival trekt hippies aan maar ook heel wat mensen uit het bedrijfsleven - doordat iedereen zich verkleedt, verdwijnen die verschillen.

Burning Man vindt plaats op de bedding van een opgedroogd meer, die de 'playa' genoemd wordt. De grond is droog en hard, en er ligt een dun laagje fijn zand op, of ik zou het liever stof noemen. Het is zo fijn als gips en net iets donkerder van kleur. Zoals elk jaar, waren er ook dit jaar zandstormen, waardoor alles onder het stof zat.

Daarnaast zijn de temparaturen overdag boven de 35 graden, maar kan het 's nachts flink afkoelen. Dit extreme klimaat heeft zijn uitwerking op de kleding - overdag gaan de meeste mensen schaarsgekleed, maar je gaat niet op pad zonder hoed, doekje en stof-, ski- of moterbril. Die bril en dat doekje zijn tegen het stof. De meeste mensen verkiezen laarzen boven slippers vanwege het stof.

Het klimaat heeft ook impact op hoe je kampeert. Op de playa is geen schaduw als je 'm niet zelf creeert. Iedereen heeft daarom een 'shade structure'. Ik was er met een groep van twintig mensen - we hadden een gezamelijke shade structure waar we konden koken en eten. Ook onze tenten stonden onder shade structures. Je tent en shade structure moet je trouwens met extra stevige haringen van dik staaldraad vastzetten.

Een andere Burning Man regel is dat je geen enkel spoor mag achterlaten. Je moet niet alleen al je afval (dat hier moop genoemd wordt, wat staat voor 'matter out of place') mee naar huis nemen, maar ook het water dat je verbruikt. Je moet het opvangen bij het wassen want het mag niet in de bodem verdwijnen. Je laat het zo veel mogelijk overdag verdampen, maar de rest neem je mee naar huis.

Voor het festival wordt een stad opgebouwd, genaamd Black Rock City. Het is meer een uit de kluiten gewassen camping in de vorm van tweederde cirkel met een doorsnede van 2,5 kilometer. De straten liggen om in steeds grotere cirkels om elkaar heen, vergelijkbaar met de Amsterdamse grachten. Deze straten beginnen met letters van het alphabet en de dwarsstraten zijn vernoemd naar tijden. Wij zaten op J en 5 uur.

De cirkel in het midden is ook nog een diameter van 1,5 kilometer. In het midden staat de Man die op zaterdagavond verbrand werd. Verder staan er allerlei kunstwerken op dit terrein. Ik vond de uitgestrektheid van het hele gebied een van de meest indrukwekkende aspecten van Burning Man. Langs de binnenste straten liggen themakampen, waar optredens, feesten en workshops plaatsvinden. En dan zijn er nog de art cars die overal rijden: voertuigen in allerlei vormen die rondrijden met muziek en waar je gratis op kunt stappen.

In Black Rock City heb je geen geld nodig - er is niets te koop, behalve ijsblokjes en koffie. Een andere regel van Burning Man is, is dat je elkaar dingen schenkt. Mensen geven vaak dingen als speldjes of kettingen. Als er drank was bij een feest, was die gratis. Overigens draaiden ze op alle dansfeesten techno, muziek waar ik al jaren niet mee op gedanst heb...

Buiten de art cars, mag er niet met auto's gereden worden op het terrein. In plaats daarvan heeft iedereen een fiets. De fietsen zijn ook versierd en moeten goed verlicht worden. Daarvoor gebruiken de meeste mensen lichtgevend EL draad.

De kunst was overdag al indrukwekkend, maar het echte spectakel begint pas na zonsondergang. Kunstwerken worden op indrukwekkende manieren verlicht en wordt veel met vuur gewerkt. Een van de hoogtepunten vond op zaterdagavond plaats, wanneer de Man verbrand wordt. Op zondagavond wordt de tempel verbrand. Deze tempel heeft elk jaar een andere vorm.

Er valt nog veel meer te vertellen over Burning Man... maar hier laat ik het maar even bij en laat de foto's de rest van het werk doen.

Black Rock City

We zijn net Reno voorbij. Vanaf hier is het nog zo'n twee uur naar Black Rock City, een stad die slechts een week per jaar bestaat tijdens Burning Man. Voor dit culturele festval worden 50.000 mensen verwacht in de middle of nowhere. Oerol in het kwadraat maar dab in de woestijn. De komende dagen hebben we geen GSM ontvangst.

Casino's

Ondanks dat ik in Las Vegas was, heb ik totaal niet gegokt. Wel was ik een paar keer in de casino's om te eten. Daar zitten nou eenmaal de meeste restaurants van de stad.

Ons gala diner was in Paris, waar ook een vriend overnachtte. We spraken in zijn suite af (hij had een gratis upgrade gekregen omdat er alleen nog rokers kamers waren). We vonden onszelf in onze galakleding zo goed in het interieur passen, dat we een aantal foto's ensceneerden:

Vervolgens naar het feest...

De volgende ochtend gingen we met zijn allen brunchen in de Bellagio. En net als in pretparken, moesten we een halfuur in de rij staan voordat we aan de beurt waren. Blijbaar staat deze tent erom bekend de beste brunch te hebben. Voor 25 dollar konden we eten zoveel we wilden. Het buffet was enorm uitgebreid - bedenk het en het was er.

Een van de nadelen van Vegas is dat alles zich binnen in de airconditioning afspeelt. De casino's zijn zo groot dat ze van binnen beschilderd en belicht zijn om je het idee te geven dat je buiten bent, maar in werkelijkheid zit je in ruimtes zonder ramen of zonlicht.

Ook nog even van het echte zonlicht genoten: wandeling langs Paris en de Bellagio, met Ceasar's Palace op de achtergrond.