Georgia

We besloten een stuk binnendoor te gaan om wat meer van de omgeving te zien - in plaats van de ‘interstate’ namen we Route 278 terug naar Atlanta. Onderweg luisterden we weer naar XM Radio. Heerlijk om niet om de haverklap van station hoeven te veranderen en te hoeven kiezen tussen country en gospel. Ons favoriete kanaal was Starbucks Cafe.

Onderweg hadden we twee stops. In de ochtend waren we eventjes in Crawfordville, een klein, arm gat met nog geen 600 inwoners. Tegen het middaguur kwamen we door Madison. Het zag er zo leuk uit dat we de auto parkeerden en het plaatsje gingen verkennen. In het ‘visitor center’ kregen we een gratis plattegrond en uitleg over de hoogtepunten. Het plaatsje, gesticht in 1807, werd gespaard in de Amerikaanse burgeroorlog.

Kortom, we hebben weer een hoop gezien en nu we met z'n tweetjes waren had ik ook wat meer tijd voor foto's.

Crawfordville:

Het verschil tussen arm en rijk in het zuiden is enorm en dat zie je onder andere aan de huizen. Sommige mensen wonen in krotten, anderen in enorme kasten van huizen. Hier een voorbeeld van een krot.

Er is hier nog zoveel ruimte dat mensen soms wegtrekken uit hun oude huis en het gewoon leeg laten staan. In de loop van de tijd vervalt dat langzaam. Soms zie je het nieuwe huis ernaast staan.

Crawfordville was zo’n armoedig gat, dat zelfs de verkeersborden helemaal verroest waren.

Iets verderop stonden de wat betere huizen.

Je ziet hier veel huizen met metalen daken. Die schijnen duurzamer te zijn.

Zelfs in de hoofdstaart waren verschillende panden verlaten.

Madison:

Bij binnenkomst

In Madison hebben we drie huizen bezichtigd. Onder andere dit huis, het oudste van Madison. Dit was het huis van Rose, een ex-slaaf die na de afschaffing van de slaverijeen stuk land kocht en er een huis op bouwde. Haar lening betaalde ze af met het doen van de was voor anderen. De plank tussen de twee stoelen was haar strijkplank.

Er stonden diverse van dit soort huizen. Naast de Amerikaanse vlag, wappert hier overigens de vlag van de Georgia Bulldogs, het team van de University of Georgia. Die vlag zagen we hier regelmatig.

Weer een teken van dat we in de 'bible belt' waren: iemand had de tien geboden in zijn voortuin gezet.

Dit is een van de huizen die we bezichtigd hebben.

Er heeft ooit een arts gewoond...

Typische snack hier in het zuiden: gekookte pinda's. Ze zijn zacht en zout, en je moet ze nog uit de schil halen.

Nog meer indrukken van het centrum van Madison.

Het was warm genoeg om buiten te lunchen. We dronken ice tea, zoasl gebruikelijk is in de zuidelijke staten. Je moet hier wel om ‘ unsweetened’ team vragen, want standaar krijg je een heel zoete thee.

Onderweg:

Hier in het zuiden die je vaker een Waffle House dan een McDonalds. Hier hebben ze een uitgebreide ontbijtkaart. Naast wafels, pancakes en roereieren, bestaat een zuidelijk ontbijt ook uit grits en biscuits met gravy. (Grits is een soort griesmeelpap; biscuits kan ik nog het best omschrijven als kleine, stevige broodjes en gravy is een ragoutachtige saus.)