vrijdag, oktober 28, 2011

Hair

De musical Hair opende woensdag in San Francisco's Golden Gate Theater. Het is een Broadway-produktie die rondtourt door Amerika en hier voor een maand is. Rachel, een kennis van me, doet de promotie en had me uitgenodigd voor de eerste voorstelling, samen met nog tien anderen die ook in de internetwereld werken. We kregen een VIP-behandeling met goede stoelen vooraan en gelegenheid om met een aantal van de acteurs na afloop de voorstelling te kletsen. Vermoedelijk in de hoop dat we erover zouden Tweeten, Instagrammen en Facebooken... 

In de eerste acte, waarin de hippie-beweging neergezet wordt, voelde aan als een flashback. Veel van de scenes deden denken aan 'Occupy Wall Street': een ecelectisch gezelschap met zelfgemaakte borden met leuzen erop. Hoewel het destijds met name ging over de oorlog in Vietnam, ademde de scene een vergelijkbare sfeer uit. 

Ondanks de serieuze boodschap, is Hair vooral een blij musical met leuke muziek. Aan het einde van de voorstelling nodigden de acteurs uit om op het podium te komen dansen. Daar werd een video van gemaakt die de volgende dag online stond. Ondanks dat ik me tegen het einde bij de dansende massa voegde, heb ik mezelf nog er nog niet in gevonden.



 Rachel uit haar dak op het toneel

 Vraaggesprek met de acteurs na afloop

(ik zit helemaal links)

donderdag, oktober 27, 2011

Bridge School

Het Bridge School Benefit concert werd zondag voor de vijfentwintigste keer gehouden en ik was er voor het eerst bij!

Dit jaarlijks concert wordt door Neil Young organiseert voor de school voor dubbel gehandicapte kinderen, die hij zelf heeft opgericht. Twee van zijn eigen kinderen hebben namelijk cerebrale parese.

Het concert vindt plaats in het Shoreline Theater in Mountain View, een groot, openlucht concertgebouw. Ik ben er eerder geweest voor Rihanna, Counting Crows en Lilith Fair. Het is zo groot dat ik er niet graag heenga, maar voor hele goede shows maak ik een uitzondering en dat was zondag ook weer het geval. En ik had er nog nooit zo vol gezien. Van het grote grasveld achter de tribunes was geen sprietje groen meer te zien.

Niet zo vreemd als je weet wie er speelden: Norah Jones, Foo Fighters, Eddie Vedder, Mumford &Sons, Tony Bennett, Dave Matthews, Arcade Fire, Santana en natuurlijk Neil Young stonden op het podium. Het concert duurder ruim zes uur en de ene grootheid volgde de andere op; bijna onwerkelijk... Ze speelden bijna allemaal een acoustische set en Neil speelde af en toe een nummer mee.

In de rij om naar binnen te gaan

Volle bak


Wat zaten op het gras, wat betekende dat we het concert via de schermen volgden.


Tussen all drukte toch een plekje gevonden


Het weer was perfect voor een openluchtconcert





donderdag, oktober 20, 2011

Rolmodel

Een tijdje geleden schreef ik over een video-shoot voor een reclamespotje voor dot429. Het is inmiddels af - hier is het resultaat:


 Overigens heb ik eerder dit jaar ook aan een ander project van dot429 meegewerkt. Ze maakten een serie over uitkomen op je werk. Dat is hier in Amerika lang niet altijd vanzelfsprekend, vooral niet in staten waar je ontslagen kunt worden voor je seksuele geaardheid. Het idee erachter is dat het belangrijk is voor jongeren om rolmodellen te hebben en om te laten zien dat je geaardheid niet te maken heeft met de kwaliteit van je werk. Als je anoniem bent is het namelijk veel makkelijker om te discrimineren. 

dinsdag, oktober 18, 2011

Steve Jobs

Sinds het overlijden van Steve Jobs zijn de Apple winkels in kleine bedevaartsoorden veranderd. Ik had deze week eindelijk tijd om even langs de Apple winkel te gaan. Mensen hangen er post-its op de ramen met korte berichtjes en laten bloemen achter

De winkel in Palo Alto, de plaats waar Steve woonde, is op loopafstand van Flipboard. Het was indrukwekkend om te zien wat er in twee weken is gecreĆ«erd. Ik heb er, heel gepast, foto's van gemaakt met mijn nieuwe iPhone 4S die ik online had besteld.

Het overlijden van Steve heeft grote impact hier. Zijn afwezigheid is voelbaar, mede omdat iedereen in Silicon Valley het over hem heeft. Ik heb verschillende mensen in mijn omgeving die hem persoonlijk gekend hebben, waaronder verschillende collega's. Steve is ook voor Flipboard heel belangrijk - we maken immers een app voor de iPad en hij is een grote insipratiebron voor de oprichters van Flipboard.








dinsdag, oktober 11, 2011

Branch House

Nauwelijks thuis, vertrok ik vrijdagavond alweer. Om zes uur pikte ik Nicole op en reden we samen  over de Golden Gate brug richting Napa Valley, naar een huis net ten zuiden van Calistoga. Daar waren Ember en Christine die middag al aangekomen. Het weekend stond in het teken van wat ze hier 'R&R' noemen... 'rest and relaxation'. En daar konden we geen betere omgeving voor hebben dan Branch House, waar ik in juni ook al eens was voor een concert.

Deze keer hadden we het hele landgoed voor onszelf.... het zwembad, de tennisbaan, de hot tub en het prachtige uitzicht. (Voor het eerst in minstens acht jaar weer eens getennist!) En het weer speelde ook nog mee. 's Middags even het dorp in en avonds heerlijk gekookt met een lekker wijntje erbij.

Zondagmiddag vertrokken we weer, maar we gingen nog niet naar huis. We reden een halfuurtje naar het westen; naar Guerneville. Daar had Crista, de eigenaar van Boon Hotel en inmiddels ook een vriendin, een muziek- en wijnfestival georganiseerd. Je kon Pinots, Chardonnays en Cabarnets van lokale wijnboeren gratis proeven onder het genot van singer-songwriters als Heather Combs, Natalia Zukerman en Raining Jane.


Waarschijnlijk een van de mooiste plekjes in de Bay Area.

Lekker van de zon genieten
 Christine, Nicole en Ember
 De hot tub

Even het dorp in voor een hapje en Prosecco bij de Calistoga Inn




Daar speelde we een potje 'horse shoe'. Je probeert een hoefijzer om een stalen paal te gooien. Dat is moeilijker dan het lijkt...


Uitzicht vanuit het keukenraam op zondagochtend

Het zwembad van Boon Hotel
Een van de wijnboeren
Muziek onder de Redwoods

vrijdag, oktober 07, 2011

Greenwich Village

Na een supergaaf weekend, bleef ik nog een paar dagen in New York voor werk. De aanleiding voor de reis was immers zakelijk: AMC, een congres voor tijdschriftenuitgevers, en Advertising Week, een themaweek met panels, seminars en borrels.

Twee van mijn collega's spraken op deze bijeenkomsten, iets wat ik geregeld had. Veelal ging het om te toekomst van media, journalistiek en uitgeven. Daarvoor was ik op allerlei interessante plekken in de stad, zoals het kantoor van PWC op Madison Avenue en New York University, ofwel NYU, aan Washington Square in Greenwich Village. Deze wijk is heel gezellig met veel laagbouw van baksteen, en omdat er veel studenten wonen barst het er van de kroegjes, boetiekjes en eettentjes.

Uitzicht vanuit het gebouw van NYU

Daarnaast had ik een interview met een journalist op de agenda staan, en ik had ook nog een afspraak gemaakt met een bedrijf dat producten maakt om alle communicatie via Facebook makkelijker te monitoren en te managen. We hadden al per telefoon kennisgemaakt, maar nu ik toch in de buurt was, ging ik even op kantoor langs voor een demo.

Na het afgelopen weekend en vanwege vorige trips, begin ik me aardig thuis te voelen in New York. Het voelt niet zo heel veel anders hier te werken, hoewel ik me er heus wel van bewust ben dat het best bijzonder is om in deze veel grotere stad bekend te raken. Voor een ritje in de subway tijdens spitsuur draai ik mijn hand niet om. Maar ik weet inmiddels ook dat als je een taxi richting zuiden moet hebben en je staat langs Sixth Avenue, je beter een blok kunt lopen naar Fifth Avenue want vanwege het eenrichtingverkeer daar gaat het verkeer naar 'downtown'. En gelukkig kon ik ook af en toe iets te voet doen.

Naast dat New York veel groter is, zijn er ook andere verschillen. De mensen zijn er een stuk directer. Als ze iets niet aanstaat, zullen ze je dat laten weten zonder er doekje omheen te winden. Aan de westkust blijven mensen veel langer vriendelijk, maar moet je vaker tussen de regels door lezen. Een ander verschil is hoe mensen in het bedrijfsleven gekleed gaan. Terwijl je in Silicon Valley en San Francisco overal in je spijkerbroek kunt aankomen, zag ik bijna niemand in jeans bij de events waar ik was. Ik had ook voor het eerst sinds lange tijd weer eens een nette broek aan.

Wat trouwens ook bijdroeg aan het thuisvoelen, is dat ik maandagavond met een vriendin uit San Francisco had afgesproken. Ze woont een paar maanden in Manhattan en overweegt langer te blijven. Dat is niet ongewoon... ik ken inmiddels best veel mensen die een tijd in de ene stad wonen en dan de andere. Ook reizen mensen veel voor hun werk op en neer tussen San Francisco en New York, ondanks de 3000 mijl die ertussen zit.

Na de paneldiscussie bij NYU had ik genoeg tijd om rustig terug te lopen door Greenwich Village naar mijn hotel. Inmiddels was het weer prachtig en had ik zelfs tijd om wat Instgrams te nemen...





donderdag, oktober 06, 2011

Brooklyn

Tijdens dit bezoek aan New York ben ik voor het eerst in Brooklyn geweest. We namen de metro, maar de verkeerde lijn, waardoor we op een andere wijk aankwamen dan gepland. Je hebt in Brooklyn, net als Manhattan, namelijk heel wat verschillende wijken. Het maakte niet zoveel uit, want we wilden eigenlijk gewoon een beetje rondlopen en buurtjes verkennen. En we wilden ook naar het Brooklyn Museum, dus we liepen in die richting langs verschillende straten met 'brownstones'. Dat zijn de typische huizen die je een veel delen van New York ziet: van baksteen (vaak bruin geschilderd) met vier verdiepingen en een trap die naar de deur leidt. De Cosby Show vond plaats in zo'n huis.





Brooklyn Museum



woensdag, oktober 05, 2011

Meatpacking

Vrijdag vertrok ik naar New York. Ik moest er voor mijn werk naartoe en besloot er een weekend aan vast te plakken. Een vriendin uit San Francisco, Christy, was toevallig de week ervoor bij haar familie in New Jersey en verlengde haar trip met een paar dagen. Zo waren we gezellig een weekend in de Big Apple.

Omdat Christy oorspronkelijk uit de buurt van New York komt, kent ze de stad erg goed en heeft ze er verschillende vrienden. Dat maakte het verblijf extra leuk. Op haar voorstel verbleven we in de Meatpacking District, een wijk ten westen van Greenwich Village, ten zuiden van Chelsea vlakbij het water van de Hudson. Een jaar of tien geleden zou je er nog niet dood gevonden willen worden en nu is het super hip en trendy. We zaten in een nieuw hotel aan het randje van Chelsea.

Er wordt in delen van de Meatpacking nog steeds vlees verpakt, maar in veel van de oude, bakstenen pakhuizen langs de straten met kinderkopjes zitten nu de mooiste winkels en lekkerste restaurants. Zo heb ik heerlijk gegeten bij Morimoto, Fig & Olive, Pastis (brunch) en Colicchio & Sons. Er zijn dure modezaken, maar geen Gucci, Chanel en andere namen die je op 5th Avenue ziet, maar meer moderne zaken als Zadig &Voltaire, AllSaints, Alexander McQueen en The Earnest Swen.

Om de hoek van ons hotel zat Chelsea Market, een oude fabriek waar nu allerlei eettentjes en bakkerijen zitten. Zaterdagochtend liepen we er doorheen en kozen een van zaakjes om iets voor ontbijt te kopen. Je ziet er nog nauwelijks toeristen.

Vervolgens liepen we aan de andere kant van de markt weer naar buiten en door naar The High Line, om alles op te eten. The High Line is een knap staaltje landschapsarchitectuur - het is namelijk een park dat is aangelegd op een betonnen constructie de in de jaren '30 dienst deed als drager voor rails waar vrachttreinen overheen gingen. Het is nu een lang pad dat tussen gebousen doorloopt met aan weerszijden planten en mooi, hoten straatmeubilair. Daar aten we onder de New Yorkers ons ontbijtje op.

Ons hotel

 Chelsea Market
High Line park

 Ons uitzicht vanaf de plek in High Line park waar we ons ontbijt aten
 Uitzicht in een andere richting
 Doorkijkje naar de Hudson
 Meer indrukken van High Line


 Typische straatjes in de Meatpacking District

 Het Standard hotel, een van de eerste hotels in de Meatpacking District

Brunch bij Pastis